นั่งพินิจดูใจตัวเอง ก็ให้รู้ว่าจริง ๆ แล้วตัวเองเป็นคนที่มีจิตใจอ่อนแอมากขนาดไหน
ทุกครั้งที่ดูเหมือนฉันไม่รู้สึกอะไร นั่นคือ ลึก ๆ ในใจบาดเจ็บอ่อนแอ
ภายใต้รอยยิ้ม และใบหน้าเฉยเมย
ฉันแอบฝันร้าย...แอบนอนร้องไห้...และหวาดหวั่นใจเสีย
หรือแม้เวลาที่สะเทือนใจ ร่างกายก็แอบเก็บความทุกข์ทรมานนั้นไว้
ทำร้ายตัวเอง...
อยากเลิกนิสัยนี้ แต่มันก็ทำไม่ได้
คอยแต่ให้จิตใจทำร้ายตัวเองให้ทุกข์ทรมานอยู่อย่างงี๊
จะต้องเป็นอย่างนี้ไปถึงเมื่อไหร่...ใจหนอใจ...
1 comment:
เราไปกินไอติม กินข้าว กินเค้ก กินกินกินกิน คลายเศร้ากันน่ะจ๊ะ
Post a Comment