Saturday, April 15, 2006

เมษานี้...ที่ว่างเปล่า

หยุดหลายวันนี้...
ผ่านปีใหม่ไปอีกปี
ไม่เคยรู้สึกว่าเป็นวันสำคัญไร
แต่ปี่นี้กลับรู้สึกเหงาจับใจ
เพียงเพราะมองไปก็ไม่มีใคร
ไม่มีครอบครัว..เพิ่งรู้ว่าเราไม่เคยตั้งใจ
อยากให้เป็นแบบนี้เลย
พยายามทำเป็นไม่รู้สึกว่าต้องการ
เพราะมันไม่มีเลยพยายามทำตัวว่าไม่เป็นไร
แต่บางทีความเข้มแข็งนั้นก็พังทลาย

ฉันอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น
อยากมีคนที่รักฉันและฉันก็รักเค้า
อยากมีบ้านที่เป็นของเรา
ที่เราสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
ความฝัน...ของฉัน

เอาเหอะ แม้ว่าชีวิตจริงจะเป็นไง
ก็ต้องพยายามมีชีวิตอยู่
ให้มีความปกติสุขที่สุด
ด้วยแรงกายแรงใจทั้งหมดของฉัน

ที่สอนให้รู้จักรักตัวเอง

No comments: