ฉันไม่รู้ว่า
จะต้องใช้เวลายาวนานเท่าไหร่
กับการลืมคำบอกรัก
รักษาระยะห่างของความรู้จัก
และอยู่ร่วมกับการเปลี่ยนแปลงของเธอ
..................................
ฝนหยุดตกไปนานแล้ว
แต่หยดน้ำยังคงเกาะพราวทั่วกระจกหน้าต่าง
น้ำตาฉัน หยุดรินไหล ไปนานแล้ว
แต่ร่องรอยความเศร้า ยังซ่อนลึกในหัวใจ
และดูคล้าย ยากนัก จะลบเลือน
..................................
บนเส้นทางอีกยาวไกลที่ทอดยาวอยู่เบื้องหน้า
ฉันหวังแค่เพียงว่า เธอจะยังอยู่ในโลกของฉัน
เป็นแสงสว่าง ในค่ำคืนที่ดาวดับ
เป็นความอบอุ่น ในวันเหน็บหนาว ร้าวราน
เพราะในความทรงจำ
เธอยังคงอยู่ในความรู้สึก ลึก ๆ ที่ซุกซ่อนไว้
ไม่เข้าใจตัวเองว่ารู้สึกอย่างไร
ในวันที่เธอบอกให้เราจากกันด้วยดี
...................................
จำได้ว่าจำข้อความนี้มาจากที่อื่นแต่ตรงกับความรู้สึกตอนนี้มาก
เลยเอามา post ไว้เท่านั้น
No comments:
Post a Comment