วันที่สี่ผ่านไปด้วยการฆ่าเวลาด้วยการนอน
แทบแยกไม่ออกว่าหลับหรือตื่น จริงหรือฝัน
เพราะเอาแต่ฝันไป ๆ มา ๆ สลับ กับหลับ ๆ ตื่น ๆ
จนผ่านไปถึงเย็น ก็ยังรู้สึกอยากนอน ๆๆๆๆ
เพราะในฝันยังสามารถบังคับให้เห็นในสิ่งที่อยากเห็น
ยังรู้สึกว่าในฝันยังมีความสุขอยู่มากกกกกก
แม้จะยังตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเอง...ร้องไห้..
วันนี้...มาดูหนัง เกือบจะคนเดียว
เพราะจะมีเพื่อนของพี่อักคนมาดูด้วย
แต่มานั่งกินข้าวคนเดียวเลยหาโอกาสมาเขียน
ณ ร้านอาหารกลางสยามสแควร์
รู้สึกสงบปนเหงา ๆ เพราะไม่รู้จักใครเลย
ปลอดโปร่งแบบประหลาด ๆ
อยากบอกทุกคนว่าดีขึ้นแล้ว
แต่ไม่อยากฝืนตัวเอง
เอาไว้หายเมื่อไหร่
ก็คงเมื่อนั้น
เมื่อหยุดฝันถึงเรื่องเก่า ๆ ได้ซะที
1 comment:
สำหรับเรา อยากรู้สึกอะไร อยากเสียใจก็ทำให้มันสุดๆไปเลย แล้วรีบดึงตัวเองกลับมา แกบอกชั้นเองนี่ว่า รู้สึกยังไงก็รู้สึกหยั่งงั้นไม่ต้อง คิดว่าใครจะคิดว่าเรารู้สึกอะไร แต่เพื่อนกันก็มีไว้เป็นห่วงกันนั่นแหละฟังก์ชันของการเพือ่น(นอกจากมีไว้ด่ากันหน่ะน่ะ) ไว้ลงไปแล้วเที่ยวกันน่ะ
Post a Comment