เขื่อนลำตะคอง เมื่อสองวันก่อน

ไปประชุมที่ปากช่อง แทบไม่น่าเชื่อว่าเป็นการประชุมที่ใช้สติปัญญา
และความตั้งอกตั้งใจของเรามาก อย่างไม่น่าเชื่อ
จนปวดท้องเพราะเครียดพอสมควร
เป็นห่วงน้อง ที่ดูเหมือนช่วงนี้จะถูกดูดพลังโมโจไปจนหมด

ได้นั่งคุยกันจนเกือบไม่ได้นอน
ในฐานะพี่สาวเราก็อยากเห็นน้องมีความสุขในชีวิต
แต่คนเราจะช่วยอะไรได้อย่างมากก็แค่รับฟัง
เจ้าตัวก็คงต้องจัดการเอาเอง
ได้แต่ให้กำลังใจและบอกว่า
"แกมีไรก็ว่ามาได้ ฉันยินดีรับฟัง ถึงช่วยไม่ได้ ก็ฟังให้แล้วกัน"
ได้แค่นี้แหละที่พอจะทำได้
คงไม่มากไม่น้อยไปใช่ไหม

พระอาทิตย์กำลังจะตก
พรุ่งนี้อีกไม่นานก็จะมาถึง
ยิ้มสิคนดี