มีคนบอกว่าเดือนนี้เป็น ตุลามหาโหด
อันเนื่องมาจากการงานที่มากมาย ทั้งในและนอก(สถานที่ )
เป็นคนที่ทำงานเยอะกว่าคนอื่นหรือเปล่านั้นไม่รู้
แต่เท่าที่จำความได้ทำงานมาตั้งแต่เด็ก ๆ นะ
15 ก็ทำงานแล้วมั๊ง จำเวลาที่นอนนิ่ง ๆ แทบไม่ได้
แปลกดี เคยคิดว่าตัวเองอยากว่างบ้างไหมนะ
ก็เคยนะ แต่พอมีใครมาชวนทำอะไรก็เผลอ ตะครุบทุกที
เพราะเป็นคนกลัวความว่าง กลัวที่จะว่างแล้วเหงา
ก็เลยทำมันซะตลอดเวลา.....
แต่มีความสุขดีที่ตัวเองมีความสุขนะ ที่ทำอะไร ๆ ได้
วันนี่ได้กลับมหาวิทยาลัย เป็นนาน ๆ ที่ได้กลับไปตอนกลางวัน
รู้สึกเหมือนตอนเป็นนักศึกษาอีกครั้ง รู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน
ดีจัง รู้สึกอบอุ่น และยิ่งเดิน ๆ ไปทักคนนู้นคนนี้
ยิ่งเหมือนว่าเพิ่งจากบ้านไปไม่นานนี้เอง
แล้วได้กลับมาพบเพื่อนเก่า ๆ อีกครั้ง
หอประชุมหลังคาสีเขียวสด กับสีเขียวของสนามบอล
โดม...ที่ตั้งตระหง่านอยู่อีกด้านของสนาม
บรรยากาศที่ช่างเข้ากันจริง ๆ อิ่มใจ เอิบใจ
5 comments:
โอ้วไม่เคยไป.......แต่เข้าใจความรู้สึกของเธอดี ชอบชอบ อยากเห็นทุกคนมีความสุข
8 แปดแล้วนี่ รู้สึกเหมือนมันนานเป็นปีๆ แต่มันแต่แปดเดือนเท่านั้นเอง
โหดๆน่าสนุกกว่าว่างๆนะพี่
อยากกลับไปนั่งหน้าคณะพร้อมกับเพื่อนๆพี่ๆมากมาย วันๆไม่คิดมาอะไร เปิดปากแซวชาวบ้านไปวัน..มีความสุขไปวันๆ
อันนั้นจิงมาก ๆ เลยว่ะอ้อ สนุกจังวันที่ไม่คิดอะไร
Post a Comment