หลังจากที่ต้องห่างบ้าน ห่างคนที่เรารักไปไกลแสนไกล
รับรู้ว่า..ความคิดถึง..เป็นยังไง
ไม่เคยรู้สึกว่าคิดถึงใครได้มากมายเท่านี้มาก่อน
อาจเป็นเพราะต่างถิ่น ไม่ได้เห็น และไม่ได้ยินเสียงกัน
เหมือนไม่เห็นตัวเธออยู่ในชีวิต เหมือนต้องสูญเสียกันไป
โทรข้ามประเทศมาในวันหนึ่ง
รู้สึกได้เลยว่าน้ำตาเกือบไหลเมื่อได้ยินเสียงเธอ
ถ้าไม่ติดว่ายืนอยู่ข้างถนน มีคนที่มาด้วยรออยู่ คงร้องไห้ไปแล้ว
ฮือ ๆ นี่เราคิดถึงมากมายจริงๆ เหมือนคนที่ต้องจากบ้านไป
เผชิญโลกกว้างใหญ่ที่น่าหวาดกลัว..พอเห็นว่าบ้านผ่านมาตามสาย
ก็อยากกระโดดกลับไปยังอ้อมกอดอุ่น ๆ ของบ้านของฉัน
ได้เดินอมยิ้มกลับไปนอนยิ้มที่โรงแรม
สูดหายใจแรง ๆ อดทน ๆ อีกไม่กี่วันก็ได้กลับไปเจอบ้าน
บ้านที่แสนอบอุ่นของฉัน บ้านที่บอกว่า
คิดถึงค๊าบบบบ กลับมาไวไว
^___^
3 comments:
เข้ามาอ่านครับ ^___^
เพราะเธอคือที่พักพิง คือทุกสิ่งที่มีความหมาย เมื่อเธออยู่เคียงชิดใกล้ เรื่องร้ายใดใดไม่เกรง แม้ข้างนอกจะต้องเจอกับเรื่องราวที่ใครข่มเหง แต่ฉันเอง ไม่คิดกลัว
เพราะรู้ว่าฉันมีเธอคอยเป็นที่พักใจ จะรอคอยฉันจริงๆเป็นหลักพึ่งพิงสุดท้าย จะล้มตัวลงเอนกายที่บ้านของฉัน
บ้านนี้จะมีความงามได้ต้องมีเธอ
เพราะว่าใจของเธอคือบ้านของฉัน
ประธาณ ค.ม.พ
หยดย้อยหยาดเยิ้ม
Post a Comment