Monday, February 12, 2007

...เงียบเหงา..เพราะโลกกว้างเกินไป...

เหงา...คำคำหนึ่งที่ผุดขึ้นมาประจำ
ไม่เว้นแม้แต่ในวันที่ภาระกิจแน่นเอียด
เพราะเป็นความร้สึกที่ได้อยู่กับตัวเองมากที่สุด
รัก..ความเหงา เพราะทำให้รู้สึกเข้าใจตัวเองจริง ๆ
เวลาที่ได้อยู่คนเดียว คือ เวลาที่ได้คิดพิจารณา
ว่าสิ่งที่ทำในชีวิตเป็นสิ่งที่เราอยากทำจริง ๆ หรือเปล่า
หรือแค่ทำทำไปตามกระแสที่สังคมพาไป

เวลาเหงา...ถึงจะรู้ว่า..ความสุข..อยู่ที่ไหน
เหนื่อยที่ต้องวิ่งตามหาสิ่งที่ทำให้หายเหงา
มาเกือบครึ่งชีวิต เพิ่งพบว่ามันเป็นมิตรแท้
ในยามเดียวดาย...รอยยิ้ม..ในความเงียบงัน
เสียงหัวใจตัวเองในความเงียบงัน
สงบสุข...ในความเงียบงัน

...ความสุข...บนความเงียบงัน..จนเหงาหงอย
ที่มันเหงาก็เพราะว่าโลกมันกว้างไปก็เท่านั้นเอง

1 comment:

พี่จุล 66 said...

อ้อมกอดของผมจะทำให้คุณรู้สึกว่าโลกนี้แคบลง คุณก็จะไม่เหงาอีกต่อไป แต่ว่าอาจจะเหม็นหน่อยนะ

ประธาน คมพ.