Tuesday, May 27, 2008
คุณ...อารมณ์(1)
วันนี้เรามาพูดถึงส่วนหนึ่งในชีวิตที่มีความสำคัญ
และส่งผลกระทบต่อชีวิตความเป็นอยู่ของเราๆ ท่านๆ
ก่อนนี้ไม่ค่อยเห็นคุณค่าความสำคัญ และออกจะมองข้ามไป
เชื่อว่าหลายๆ คนคงเป็นเช่นนั้น คือ เมื่อคิดว่ามีมันแล้วไม่ดี
ก็พยายามกลบเกลื่อน ทำไม่รู้ไม่ชี้ แถไปเรื่องอื่นๆ ที่คิดว่าน่าจะดีกว่า
หารู้ไม่ว่าการที่เรามีท่าทีที่ไม่ถูกต้อง
ต่อ (คุณ)อารมณ์ความรู้สึกของเรานั้น
มันจะส่งผล อย่างยิ่งยวดต่อฃีวิตโดยรวมของเรา
เคยคิดว่าจริงๆ แล้วตัวเองเป็นคนไม่ค่อยรู้สึก แต่จริง ๆแล้ว
กลับเป็นคนช่างรู้สึก และไอ้ที่เรารู้สึกแต่ทำเป็นไม่รู้สึกเนี่ย
มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดนะ
เพราะการที่เราไม่รับรู้อารมณ์ ความรู้สึกของตนเอง จนบางครั้งอาจจะ
เรียกได้ว่า เราเก็บกดมันลงไป แต่แทนที่มันจะหายไป
มันกลับจะยิ่งก่อตัวกลายเป็นภัยมืด ที่สะสมเจ้าอารมณ์ความรู้สึกนี่ไว้
เยอะๆ เข้า มันก็จะระเบิดออกมาไม่วันใดก็วันหนึ่ง
แต่ถึงแม้มันไม่ระเบิดออกมา มันก็กลับสะสม
ทำให้ร่างกายของเราเจ็บป่วยโดยไม่รู้ตัว
เช่น ปวดหัว ปวดท้อง หรืออาจจะปวดต้นคอ
หรืออะไรๆ อีกสารพัด อาจจะลามไปถึง
การเป็นโรคเรื้อรังและร้ายแรงได้ เช่น
เป็นไมเกรน หรือโรคมะเร็งกันเลยทีเดียว
โดยที่เราคิดไปว่าเราป่วยเพราะสาเหตุอื่น แต่ลองสังเกตุดูดีดี
บางทีเราก็ไม่ได้ไปทำอะไรหนักหนามา แต่เรากลับป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุ
และนี่แหละคือ สัญญาณจากร่างกายของเรา ที่พยายามจะบอกว่า
มีอะไรบางอย่างที่ร่างกายเรากำลังรับไม่ได้ และต้องการการรับรู้จากเรา
เพื่อที่เราจะได้รักษาหรือเยียวยาให้ถูกต้องกับปัญหาที่เป็น
ที่ว่ามาทั้งหมดนี้แหละเป็นเรื่องเบื้องต้น
ของความสำคัญของคุณอารมณ์โดยแท้
เมื่อเรารู้เช่นนี้แล้ว เราควรมาให้ความสำคัญกับเขา
ให้มากขึ้นกว่านี้จะดีกว่า อย่างน้อยก็ได้ทำความรู้จักกับเขา
และเขาจะได้ไม่ต้องคอยส่งสัญญาณให้เราต้องเป็นทุกข์อีก
ไว้คราวหน้าถ้ารู้มากกว่านี้จะมาเขียนวิธี
ที่จะช่วยให้เราเป็นมิตรกับคุณอารมณ์ได้มากยิ่งขึ้นจ้า
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
อืมม ขอบใจมากนะจ๊า อ่านแล้วรู้สึกดีจัง
เราจะพยายามรู้และดูแลอารมณืของเราตามที่เธอได้ตั้งใจเขียนไว้นะจ๊ะ
Post a Comment