ใคร่ครวญ หรือคร่ำครวญ

สุดท้ายก็พบว่าตนเองช่วงนี้จิตตก
แบบมาหลายทาง บางคนบอกว่า
ช่วงนี้ดวงดาวโดยรวมอ่อนกำลัง
หลายๆ คนคงรู้สึกเหน็ดเหนื่อย
ซึ่งเป็นพลังร่วม

ส่วนเรื่องเรียนเป็นเรื่องเดียวที่ชอบมาก
เรื่องอืนนั้น หนักเอาการ
แต่ก็เบาลงเมื่อได้ไปเรียน
เวลาเรียนยังทำให้ เห็นข้อดี
ของความยากลำบาก
คือโอกาสที่เราได้ฝึกปฏิบัติมากขึ้น

ก็ดีไปอย่างที่ตอนนี้มีมหา'ลัย
ให้มาหย่อนกายใจ วันนี้ก็เหมือนกัน
มานั่งคนเดียวก็ดีไปอีกแบบ
ได้นั่งชิลๆ คุยกับคอม
และเพื่อนๆ ที่อยู่ในคอม
ทำให้รู้สึกไม่ห่างกันนัก

อ่านบล๊อกคนนั้นคนนี้
แล้วคิดถึงเป็นบ้า
เหมือนไม่ได้เจอกันนานแล้ว
คงเพราะทุกทีเจอกันบ่อยมาก
ทำให้คิดถึงตอนทำงานด้วยกัน
แม้งานจะหนักแต่มันก็สนุกมาก
รับรู้ว่าความห่างไกล
สร้างความรู้สึกอุ่นๆ ในหัวใจ
และอุ่นๆ ชื้นๆ ที่ขอบตา

ช่วงนี้เรียนรู้กับเรื่องของตัวเองแปลกๆ
เลยรู้สึกต้องการความเป็นส่วนตัว
เพื่อใคร่ครวญมากกว่าปกติ
มีคำถามและความสงสัยมากขึ้นๆ
แต่ก็อยู่กับความสงสัยแบบนี้ได้
ราวกับเพื่อนสนิท ที่ไม่ได้ทำให้วุ่นวายใจ
และด้วยความอดทน อีกคำที่ต้องท่องเอาไว้
"อดทน" กับความรัก หรือก็คือ
"ความเชื่อ" ของเรานั่นเอง
แค่ไม่รู้เมื่อไรทุกอย่างจะคลี่คลาย

"ไม่มีความทุกข์ใดในโลกที่มนุษย์เราผ่านไม่ได้"
จากคุณหมอประเวศ วะสี