ตัวเรา หรือตัวเขา

ถ้าคุณเชื่อในความมหัศจรรย์ และความลึกลับของจักรวาล
ในขณะเดียวกันก็เชื่อในความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกัน
ทั้งสองสิ่งที่ดูเหมือนเป็นเรื่องเดียวกัน

มนตรา....
แห่งความดีงามภายในทุกคนที่มีพื้นฐานเหมือนกัน
ดึงดูดพวกเราให้เข้ามาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
เกื้อกูล ทั้งเรื่องที่เห็นเหมือนและเห็นต่าง
ความต่างทำให้เราเข้าใจความเหมือนของเรามากขึ้น
เห็นตัวเองในบางสภาวะที่เราไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน
และเห็นสิ่งที่เราไม่ได้คิด
หรือจริงๆ ก็เคยคิดเหมือนกัน
แต่ตอนนี้ความเห็นนั้นของเราแปรเปลี่ยนไปแล้ว
อาจจะกลายไปเป็นความเห็นที่เราเคยไม่เห็นด้วย
หรือความเห็นที่เราไม่เคยคิดไปถึงเลย
เห็นสิ่งที่เราทำตกหายไป

เรามองเห็นเราคนก่อนในตัวเขา
หรือมองเห็นตัวเราในอนาคตภายในตัวเขา
นั่นคือเรามองเห็นถึงตัวเราในตัวเขานั่นเอง

ที่เราไม่พอใจนั้น เราไม่ได้ไม่พอใจตัวเขาเท่านั้น
หากเราไม่พอใจตัวเราเองเช่นกัน

ใคร่ครวญ เนิ่นนาน
ถ้าเรามองเห็นตัวเราในตัวเขา
และมองเห็นตัวเขาในตัวเรา
ความรักที่เรามีแก่คนบางคน และแก่ตัวเราเอง
คงกว้างใหญ่มากพอที่จะรักตัวเราในตัวเขาได้
ไม่ให้กลายเป็นคนละคนกัน
กลายเป็นคนละข้าง คนละฝั่ง
เป็นมนุษย์ เป็นมาร
เป็นคนที่ดีพอแล้ว และเป็นคนที่ดีไม่พอ
เป็นคนอื่นที่ถูกเราตัดสิน ให้ออกนอก ความรับรู้ของเรา

คงไม่ถูกกระมังที่เราจะไม่รับรู้การมีอยู่ของเขา
ประหนึ่งที่เราไม่เคยยอมรับความเลวร้ายในตัวเราเอง