Friday, June 26, 2009

...

หลายวันที่ผ่านมา
เป็นการทำงานหนักในรอบปี ที่ห่างหายไปนาน
เป็นการทำ Work Shop ติดต่อกัน วันนี้เป็นวันที่ 10 แล้ว
แต่มีเรื่องหนึ่งซึ่งค่อนข้างน่าประหลาดใจ

เราพบคนๆ หนึ่งที่เรารู้สึกประทับใจมาก
เมื่อเราพบกันครั้งแรก เขาเข้าไปกระแทกในความรู้สึกของเราอย่างจัง
จนตั้งสติไม่ทัน และตกลงไปในร่องอารมณ์เดิมๆ
ฉันตกหลุมรักอีกครั้ง ทั้งๆ ที่คิดไว้แล้วว่าคงจะไม่อาจรู้สึกแบบนี้ได้อีก
แต่มันก็ยังคงเกิดขึ้นอีก
มันเร็วจนไม่ทันสังเกตเห็น มันจมลงไปในอารมณ์ที่เบ่งบาน
ความรู้สึกที่ลอยฟูฟ่อง เหมือนหัวใจนั้นพองออก และเต็มไปด้วยความสวยหวาน
แต่ถ้าดูให้ดีดี มันเคลือบแฝงไว้ด้วยหมอกจางๆ จนบางทีเหมือนเรามองเขาไม่ชัดนัก

เวลาตกหลุมรักมันเป็นเช่นนี้นี่เอง
เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นมันอย่างช้าๆ แต่ก็เร็วเกินกว่าจะไม่ตกลงไป

มีหลายเรื่องที่อยากทำ กลัวว่าถ้าไม่ทำก็จะไม่ได้ทำเพราะคงจะไม่เจอกันอีก
แต่ก็ต้องชั่งใจว่า ระหว่างเสียใจที่ไม่ได้ทำ กับเสียใจที่ทำลงไป
สุดท้ายเราก็เลือกทำดีกว่า เพราะไม่อยากเสียใจที่ไม่ได้ทำ
ตอนนี้ได้แต่ดูแลตัวเอง และคนข้างๆ ไม่ให้บอบช้ำ
ในขณะที่อารมณ์หอมหวานนั้นยังคงวนเวียนอยู่
ตอนนี้ไม่มีทางออก นอกจากเฝ้าดู ต่อไป...

1 comment:

Au said...

ความรักทำให้รู้จักจังหวะการเต้นของหัวใจตัวเองมากขึ้น...ว่ามั้ย
การตกหลุมรักเรียกร้องความกล้าหาญอย่างมหาศาล

ส่งกำลังใจไปให้นะ