เมื่อโลกหยุดหมุน

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า

มีคนพิเศษคนนึงของเรา ถามเราว่า

ทำไมเราชอบทำงานแบบนี้

เลือกเรัยนแบบนี้ยังกับจะมาช่วยโลกเหรอ

หรือว่ากู้โลก หรือเป็นฮีโร่

เปล่าเลยไม่ได้เคยคิดมาช่วยใคร

อาจเป็นเพียงความสนใจ ที่มีต่อความทุกข์ที่เราต้องเผชิญ

แค่อยากมาแบ่งปันเรื่องราวของเราว่า

เฮ้ยเราก็ห่วยว่ะ แต่เราก็ก้าวผ่านความห่วย และเป็นคนที่ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าได้

น่าแปลกที่นานๆ ครั้งจะมีใครถามไรเราแบบนี้

และดีใจที่มีคนถามและเราได้ตอบ

เมื่อวานเราได้ทำสิ่งที่เราตั้งใจไว้

ได้ตั้งวงในพื้นที่ของพวกเรา

ได้แบ่งปันเรื่องราวความรักของพวกเรา

แม้ันจะห่วยแตกและมีแค่ความทุกข์

แต่ฉันได้เห็นหัวใจที่ยิ่งใหญ่ของใครๆ หลายๆ คน

ที่คนอื่นเรียกว่าคนคุก

บางทีพวกเธอแค่อาจจะรัก..ใครบางคนมากเกินไป

เกินไปกว่าตัวเอง

ฉันอาจเป็นแค่คนโชคดีที่ฉันเลือกว่าจะรักตัวเองให้มากกว่าคนอื่น

และเดินเข้ามาในนี้เพื่อเป็นเพื่อนแบ่งปันเรื่องราว

คำที่เขียนลงไปในสมุดให้เกือบทุกคน

เป็นเพื่อน เป็นความรัก และเป็นกำลังใจ ให้ทุกคน

ใช่เราเป็นอะไรไม่ได้มากไปกว่านั้น

และฉันหวังจะเห็นพวกเธอมีความสุขกับอะไรก็ได้ ที่พวกเธอพบเจอ

และพวกเธอทำให้ความฝันของฉันเป็นจริง และฉันเห็นคุณค่าในตัวเองชัดเจนมาก

วันนี้ฉันเห็นอีกภาพ

ภาพบรรยากาศของคนกลุ่มหนึ่งที่เดินเข้ามาในดินแดนแห่งนี้

และจะต้องอยู่ในนี้ตราบเท่าที่พวกเธอจะมีลมหายใจ

คำว่าตลอดชีวิตมันนานแค่ไหนนะ

มันจะเป็นความหมดหวังในแบบไหนนะ

สีหน้าไร้อารมณ์นั้น อาจจะไม่ได้เกิดจากความไม่สะทกสะท้าน

แต่มันอาจหมายถึงว่าชีวิตนี้มันไร้ความหมายอีกต่อไป

ไม่มีอะไรเหลือ ไม่มีอะไร

ฉันพบว่าถาพนี้มันทำให้รู้ว่าชีวิตที่มีค่าเป็นอย่างไร

ชีวิตที่มีความฝัน มีโอกาสได้ฝัน และได้ลงมือทำมันเป็นอย่างไร

ชีวิตที่เราเลือกเรื่องที่เราจะสุข เรื่องที่เราจะเศร้า

คนที่เรารัก การได้อยู่ด้วยกันตรงนั้น

อ้อมกอด รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ น้ำตา ที่เราได้เลือกเอง

อิสรภาพในการที่จะมีชีวิต

หากว่าเราไม่พอใจใครสักคน

หรือไม่แน่ใจว่าเขารักเราหรือเปล่า

กลัวว่าเพื่อนจะโกรธ กลัวว่าคนที่เรารักจะไม่รักเรา

แค่รับรู้ได้ก็พอว่า

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความรู้สึกรักภายในใจที่เรามีให้คนรอบข้าง

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันยังรู้ว่าฉันยังรู้สึกรัก และรักมากมายเพียงใด

เื่ท่านี้ก็เพียงพอต่อชีวิตที่เหลือ