บนความสิ้นหวัง

ถ้าถามว่าทำไมจึงยังอยู่ที่นี่

และมักมีคำแนะนำให้ออกไปอยู่ที่อื่น

เราไม่เคยตอบคำถามนี้จริงๆ จังๆ เลยสักที

ตอนนี้พบว่าที่เลือกยังอยู่เพราะยังเชื่อว่า

ถ้าเราอยู่อย่างน้อยที่นี่อาจเหมือนบ้านได้

หรือมีความเป็นบ้านสำหรับเด็กน้อยๆ ทั้งสอง

และเราก็รู้ว่าเราช่วยที่นี่ได้

และที่แน่ๆ เรายังรักคนที่นี่

และหลายครั้งความรักก็นำมาซึ่งความคาดหวัง

และมันก็แลกมาด้วยความเจ็บปวดในบางครั้ง

ที่ความคาดหวังมันไม่ได้เป็นไปอย่างนั้น

ถ้าเราเลิกรัก เราคงไม่เสียใจ

และเราคงไม่คาดหวัง

แต่มันคงไม่อาจเป็นเช่นนั้นได้

ได้ยินเสียงที่ตัวเองบอกคนอื่นว่า

ถึงเราไม่ได้อยู่ที่นี่เราก็สามารถดูแลเขาได้

สุดท้ายก็รู้ว่าโกรธตัวเอง

ที่ปล่อยให้สถานการณ์มาถึงจุดที่เหมือนว่าเราเลือกไม่ได้

ไม่ไหนไม่ได้ ต้องอยู่ต่อ

มันอึดอัดมากรู้่ไหม ท้อแท้ และสิ้นหวัง

เราพบว่าที่ผ่านมาเราตัดสินใจทำอะไรไปบนความสิ้นหวังทุกครั้งไป

ความสิ้นหวังทำให้เราทำอะไรก็ได้

เพราะมันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว

น่าเศร้าที่ไม่เคยทำอะไรด้วยความหวังเลย

และไม่รู้ว่าความหวังมันเป็นอย่างไร

ครั้งนี้ก็จะเป็นอีกครั้งที่เราสิ้นหวัง

กับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น

อย่างไรคงไม่มีอะไรจะเสีย

ได้แค่ปล่อยมันไป และเลิกรั้งรออะไรอีก

ก็แค่มีชีวิตที่ต้องเป็นของตัวเองสักที

หลายครั้งชอบปล่อยให้ความเห็นคนอื่น ความรักที่เราคิดว่าเรามีต่อคนอื่น

ขับเคลื่อนชีวิตไปเรื่อยๆ

ตอนนี้ก็แค่เอาความสิ้นหวังมาเดินต่อไป