รู้สึกเศร้าใจเป็นครั้งแรกในหลาย ๆ ปี
ที่มิได้ไปเที่ยวสงกรานต์ เพราะไม่มีเวลาจะไป
ทุกปีจะไม่ได้ไปเพราะเหตุหลักคือไม่ม่เงิน 555+
ซึ่งถึงแม้ว่าปีนี้จะมีเวลาไปก็อาจจะไม่มีเงินอยู่ดี
แต่เหตุผลเรื่องเวลาปีนี้มาเป็นอันดับแรก
เพิ่งรู้สึกปีนี้เองว่าตัวเองทำอะไรมากมาย
ที่สุดเท่าที่เคยทำมา ทำให้เวลาในชีวิตลดลง
จนแทบจะจำไม่ไดว่าว่างคืออะไร
เพราะไม่ว่าจะกำลังทำอะไรอยู่ในหัวสมองก็มีอันต้อง
วางแผนกำหนดการเรื่องที่จะทำต่อไปทันที
โดยลืมความรู้สึก การชิลไปจนหมดสิ้น
ตอนนี้เดี๋ญวนอนพัก แล้วตื่นมาทำงานนี้นะ
เสร็จแล้วต้องไปกินข้าวนะ เดี๋ยวนัดน้องไว้ นัดเพื่อนไว้
ตารางชีวิตแน่นปึ้ก ต้องคอยคิดว่าอย่าไปอันนี้เลยเดี๋ยวงานไม่เสร็จ
ต้องบังคับใจให้รีบกลับบ้านเพื่อมาทำงานต่อ
หรือถ้าเผลอใช้เวลาไม่คุ้มค่าต้องรีบกลับมาทำงานหนักเป็นสองสามเท่า
ก็เหมือนกับเรื่องการเขียนบล๊อคนี่ ก็ดูจะกลายเป็นภาระไปซะงั้น
แต่อยากเขียน เหมือนกับที่อยากไปวิ่งเล่น
แต่ก็ทำไม่ได้ ดังนั้น สิ่งที่ทำได้ ที่รู้สึกผิดน้อยที่สุด
คือ การนอนหลับพักผ่อน ที่ไม่ค่อยเต็มที่เพราะห่วงงานตลอดเวลา
แย่แล้ว ๆ ฉันเริ่มมีงานครอบงำจนนอนไม่สนิทซะงั้น
โอ้ว...หน้าร้อนปีนี้ ร้อนและช่างเร่งรีบซะจริง
2 comments:
ให้รอนกาย แต่เย็นใจดีกว่าพี่
ทำงานมาก ดูแลตัวเองด้วยนะครับ
Post a Comment