มาตอบน้องแก๊บ

เคยมีความฝันเยอะแยะเลย อยากเป็นครู เป็นหมอ เป็นทหาร เป็นนายกฯ
เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ตามเหตุปัจจัย เพิ่งรู้ตัวเองว่าหลักใหญ่ใจความของความคิด
ที่เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ คือ คุณแม่ ของเราเอง เรากับแม่ติดกันมาก รักกันสุด ๆ
เราว่าในชีวิตนี้ถ้าแม่อยากได้อะไร เราก็จะพยายาม ขวนขวายทำให้สำเร็จ
แม่ว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงแค่ความฝัน ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่
ถ้ามันเป็นความฝันของแม่เรา เราก็พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มา

เราตั้งใจเรียนและเป็นเด็กดี เพื่อที่จะเอนทรานให้ติด ซึ่งแม่บอกแค่ว่า
อยากเห็นลูก ๆ รับปริญญา แม่ก็ดีใจมากแล้ว สิ่งที่นึกในใจคือ ต้องเอ็นให้ติดให้ได้
พยายามมากนะ เพราะว่าเราก็ไม่ได้ฉลาดไรมากมาย แล้วก็ติดลั่นล้าทำกิจกรรม
จนไม่เป็นอันเรียน ก็เลยต้องพยายามกลับมาสู่วิชาการ
จนเอ็นติด ทุกอย่างก็ดูราบรื่นดี เราจะเรียนจบมีงานดีดีทำ มีเงินเยอะๆ
จะได้มาซื้อของที่แม่อยากได้ให้ อยากซื้อบ้านให้แม่ อยากทำอะไรตั้งหลายอย่าง
ความฝันบรรเจิดเตลิดไปไกล

แต่อยู่ดีดี ตอนปีสองแม่ก็มาตายจากเราไป ตอนนั้นเหมือนวิญญาณหลุดจากร่าง
แม่ไม่ได้สั่งอะไรไว้ และเราไม่ได้ตั้งตัว เราสูญเสียความเป็นตัวเองไปอย่างสิ้นเชิง
ไม่รู้ควรทำอย่างไร สิ่งที่ทำได้คือการทำตามความฝันของแม่ที่เคยบอกไว้
เราเรียนจบ จากนั้นก็เคว้งคว้าง ทำงานไปวัน ๆ เที่ยวเล่นไม่ได้สนใจอนาคต
ไม่อยากมีครอบครัว ตามหาความรักที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
และทำเหมือนว่าเราสบายดี แต่ลึก ๆ แล้วเราเจ็บปวดกับความตายที่เราต้องเผชิญ
วันหนึ่งเราพบว่าเราเป็นโรคที่เสี่ยงกับการเข้าใกล้ความตาย
แต่ไม่รู้สึกอะไร นอกจากความกลัว เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะไปไหนถ้าเราตาย
แต่อีกใจหนึ่ง เราไม่รู้สึกอยากจะมีชีวิตถึงความหวังใจในชีวิต
ชีวิตขึ้น ๆ ลง ๆ แต่น่าจะลงมากกว่าขั้น เลวร้ายมาก มาก ขึ้น
แต่ไม่รู้ว่ามากที่สุด...หรือยัง
แต่ไม่เคยมีอะไรที่ทำให้เราร้องไห้เสียใจได้มากมายเท่ากับการที่ต้องสูญเสียแม่ไป

การทำงานเป็นไปเรื่อย ๆ หวังเพียงว่าได้ทำอะไรบางอย่างเพื่อหาความสุขใจชั่วขณะ
หรือตามหาความฝันตอนเด็ก ๆ ที่ดูจะเลือนราง และทำก่อนที่จะจากโลกนี้ไป
แต่สิ่งที่แอบอยู่ในใจคือ เราอยากมีประโยชน์ ถ้าเมื่อไรรู้สึกไม่มีค่า
ชีวิตมันอยู่ยากเหลือเกิน เหนื่อยแล้วก็ไม่มีจุดหมาย

วันนี้ได้ทำสิ่งที่เราฝันไว้อย่างหนึ่งให้เป็นความจริง ตัดสินใจว่าถ้าจะมีชีวิตอยู่
ต้องอยู่อย่างมีประโยชน์ อยู่เพื่อให้คนอื่นได้เกิดอะไรดีดีในชีวิต
และเราจะต้องไม่ทิ้งอะไรที่เลวร้ายจากการกระทำของเรา
หลังจากคิดได้ดังนั้น เราก็เริ่มทำงานที่เพื่อคนอื่น และเพื่อการมีเวลาให้คนที่เรารัก
มีความสุขจากความพอดี การทำงานที่เรารัก แม้มันอาจจะไม่ตรงกับที่เราเรียนมาเท่าไหร่
แต่สิ่งที่สำคัญ คือ ผลของงานเป็นเรื่องดีดี ที่อยากให้เกิดขึ้น
เท่านั้นเอง งานที่ทำเรื่องความดี ทำให้เกิดเรื่องดีดี เท่านั้นเอง
ชีวิตตอนนี้ การทำงานเรื่องนี้เป็นผลให้ได้เรียนรู้หลาย ๆ เรื่อง
ชีวิตที่ผ่านมาเรามีคำตอบมากมายให้กับมันแล้ว
เราเข้าใจมันมากขึ้น มีความสุขได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น
บรรเทาอาการเสียใจจากการสูญเสีย เมื่อเข้าใจเรื่องความตายได้
เพราะความตายไม่ได้เศร้า ไม่ได้น่ากลัว เป็นเรื่องที่เราทุกคนต้องเจอ
แค่ทำอย่างไรชีวิตของเราจึงจะมีความสุขที่แท้จริงในแต่ละวัน
มีความหมายกับทุกลมหายใจ จากไปอย่างที่ไม่เสียแรงที่ได้เกิดมา

คนเราทุกคนมีทางเดินเป็นของตัวเอง จุดหมายนั้นอยู่ที่เดียวกัน
เพียงแต่คุณจะรู้หรือไม่เท่านั้น แต่เราก็เลือกเดินตามทางที่เราชอบ
จะเป็นทางที่ราบเรียบ หรือ ทางผาดโผน ก็ได้ตามถนัด
ขอแค่มีจิตใจที่เข้าใจความสุขที่แท้จริง และมีสติกับปัจจุบันที่อยู่
ไม่ยากหรอกที่จะพบว่าตัวเองไม่ได้สับสนอีกต่อไปไม่ว่าจะกำลังทำไรอยู่ก็ตาม