ต่างเรียนรู้ผ่านฤดุกาลทั้งสาม
ทำสวนของตนเองให้ดีที่สุด
แม้ว่าสวนในวัยเยาว์ของฉัน
จะถูกมรสุมซัดกระหน่ำ ครั้งแล้วครั้งเล่า
จึงพืชพรรณเหล่านั้นเจริญเติบโตอย่างเชื่องช้า
แต่ฉันจะไม่ฉกฉวยเอาความสมบูรณ์
จากสวนของเธอ
และไม่คิดเปลี่ยนแปลงสวนของเธอ
...................................
สวนซึ่งไร้รั้วรอบหรือพรมแดนของเธอและฉัน
คือของขวัญวิเศษของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์
(บทกลอนของ...คุณเรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์)
2 comments:
โอ้
น่ารักจัง
คนพวกนี้ ทำบ้าไรกันเนี่ย
Post a Comment