Monday, July 28, 2008

รู้จักตัวฉันผ่าน...สวนของฉัน และซักวันเราจะอยู่ในสวนเดียวกัน.



"ฉันเข้าไปในสวนของเธอ
เธอเข้ามาสู่สวนของฉัน

ต่างเรียนรู้ผ่านฤดุกาลทั้งสาม

ทำสวนของตนเองให้ดีที่สุด

แม้ว่าสวนในวัยเยาว์ของฉัน
จะถูกมรสุมซัดกระหน่ำ ครั้งแล้วครั้งเล่า
จึงพืชพรรณเหล่านั้นเจริญเติบโตอย่างเชื่องช้า

แต่ฉันจะไม่ฉกฉวยเอาความสมบูรณ์
จากสวนของเธอ
และไม่คิดเปลี่ยนแปลงสวนของเธอ

...................................
สวนซึ่งไร้รั้วรอบหรือพรมแดนของเธอและฉัน
คือของขวัญวิเศษของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์

(บทกลอนของ...คุณเรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์)


2 comments:

Anonymous said...

โอ้
น่ารักจัง

Anonymous said...

คนพวกนี้ ทำบ้าไรกันเนี่ย