เรียนรู้ไปกับปิ่น(โต)

ภาวนากับน้องปิ่น
ไปเล่นด้วยมาสามวัน
ได้รื้อฟื้นประสบการณ์การเลี้ยงเด็ก
ไม่นานเลยหากเราเคยทำได้
แปร๊บนึงก็อุ้มได้ เหมือนเดิม
เสียความมั่นใจบ้างเวลามีคนอื่นมาทัก
ก็เราเลี้ยงเด็กแบบดูจิตนี่นา
เราก็ปล่อยเขาไปตามเรื่องตามราว
ไม่ได้บังคับขู่เข็ญไร และก็ไม่ได้ตามใจ

ปิ่นเป็นเด็กเรื่อยๆ ตื่นนอน หนูฉี่
หนูอึด้วยนะ เยอะมากเลย
เช็ดกันไป

ถ้าหนูไม่เป็นไรมากกว่านี้ เช่น หิว
หนูก็ไม่ร้องหรอก

หิวก็ร้อง ตุแง๊วๆๆๆ ก็พอไปกินนมแม่อ้อ
กินไปบ่นไป เลยปวดท้อง
ต้องจับเรอเอิ๊กๆ แล้วก็กินต่อ

ที่ยากสุดคือ น้องปิ่นไม่ยอมนอน
คอยแต่จะลืมตาจ้องดูตลอดเวลา
ร้องอยู่หลายเพลง กล่อมอยู่หลายท่ากว่าจะนอน
ก็เจ็บเอวไปเหมือนกัน ฮ่าๆๆ ได้เห็นสังขารตัวเอง

พอวันที่สาม เรากับปิ่นเข้าขากันดีขึ้น
ปิ่นหลับเร็วขึ้นและนานขึ้น



อา... เรียนรู้กันและกัน
อย่างเป็นธรรมชาติ โดยที่ไม่มีกรอบความคิดใดๆ
ว่าถ้าปิ่นร้องงี๊ ต้องเป็นงั้น
เราเรียนรู้ด้วยกัน เป็นเพื่อนกัน
ไม่มีใครเป็นคนเลี้ยงไม่มีใครเป็นเด็กถูกเลี้ยง