การบ้าน...

การบ้าน...
เรียนรู้อะไรจากการอ่านพุทธธรรม และการภาวนาในช่วงเวลาที่ผ่านมา

รู้จักว่าอะไรๆ ที่เรารับรู้ผ่านจากจิตของเราที่รับมาและตีความ
ทั้งดีและร้าย
หลายครั้งร้าย เพราะเราอาจจะมีหลายประสบการณ์เก่าที่เลวร้าย

แต่วันนี้ที่เรา..รู้สึกตัว
เห็นมุมมองที่มีต่อชีวิตของเรา

เราก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับการรับรู้บางอย่างของเรา
เราจึงสามารถไปเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อตนเองในชีวิตวัยเด็กได้
มันออกจะมีความสุข และเราก็เป็นเด็กที่โชคดีคนหนึ่ง
เป็นการยอมรับความรู้สึกนั้นได้ ผ่านประสบการณ์ของเราเอง
และที่สำคัญกระบวนการนี้เกิดขึ้นได้ด้วยตัวของเราเอง
จากกระบวนการภาวนา

แปลกใจว่า นี่อาจจะเป็นการยอมรับกรรมบางอย่าง
และมันก็แก้ไขให้เราไม่ต้องชดใช้ด้วยความรู้สึกอันเศร้าหมองนั้นอีก

“กรรม” คือการกระทำบางอย่างของเราที่มันยังคงอยู่ในร่องประสบการณ์
และบางอย่างก็ทำให้เราจดจำและมีอิทธิพลเหนือเรา
ทั้งแง่ดีและร้าย
เมื่อเรายอมรับกรรม
บางอย่างที่เราต้องชดใช้จากความรู้สึกของเราก็หมดลง

เราอยากรู้ว่าเราน่าจะสามารถภาวนาและยอมรับกับตัวเองไปเรื่อยๆ
เพื่อคลี่คลายอะไรหลายๆ อย่างภายในใจ
ให้เราได้เติบโตและเดินทางบนเส้นทางสายนี้
และพบความหมายแห่งการเดินทางครั้งนี้ ต่อไป

แต่หากถ้าเราเพียงเผลอ เราก็อาจจะสร้างประสบการณ์เลวร้ายได้อีก
ความรู้ตัว และสติ จึงเป็นตัวช่วยที่ดี
เป็นคำพูดที่ติดปาก ไม่ง่ายแต่ก็ยังเป็นไปได้เสมอๆ

อยากให้เหล่ากัลยาณมิตรทุกท่านมาร่วมเดินทางด้วยกัน
อย่างเปิดกว้างและเกื้อกูล