.

เมื่ออะไรๆ ผ่านมา และผ่านไป

เรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้น เและผันผ่านไป

รอยยิ้มในวันก่อน อาจแปรผันเป็นคราบน้ำตาในวันนี้

หรือคราบน้ำตาเมื่อวันก่อนก็กลายมาเป็นรอยยิ้มในวันนี้

ไม่มีอะไรแน่นอน และไม่อาจรู้ได้

ความมั่นคงในใจเป็นสิ่งเดียวที่แสวงหาไว้เกาะยึด

แม้ว่าแท้ที่จริงก็รู้ว่ามันไม่มีอยู่จริง

แต่จะทำอย่างไรได้ เมื่อในใจนั้นยังคงไม่อาจล่องลอยได้อย่างใจฝัน

แวลาที่มันสั่นคลอนก็ยังคงต้องการที่เกาะเอาไว้

ไม่อยากลอยไปไหน

แต่สุดท้าย แต่อาจจะไม่ได้ท้ายที่สุด

ก็ตัดสินใจปล่อยลอยความมั่นคงให้ปลิวจากเราไป

เหลือไว้เพียงอิสรภาพในการดำรงอยู่ ณ วันนี้

ใจหาย...อาการพึงเข้าใจได้

ยัง..หายใจ.. ยังยิ้มได้ ยังมีน้ำตาเอ่อๆ เป็น

ไม่ได้แข็งทื่อ ปฏิเสธพายุความรู้สึก

แต่ว่ามันไม่ได้แรงอย่างที่คิด

อย่างมากก็ทำให้เราเกร็งๆ กับชีวิตในช่วงนี้ไปบ้าง

เพราะเวลาเป็นอิสระลอยเคว้งอย่างนี้

ก็มีบ้างที่เกร็งเอาไว้ไม่กล้าปล่อย..จนหลุดลอยออกไป

อืม.. เป็นอย่างนี้สินะ

เขียนไป รู้สึกไป เกร็งบ้าง เป็นระยะๆ

แค่นั้นอ่ะ