สายลม

ความรู้สึกเคลื่อนไป ขึ้น..ลง

เราเลือกจดจำความรู้สึกที่พึงใจ ตราตรึงมันเอาไว้

หากมากกว่านี้อาจกริ่งเกรงกลัว

หากน้อยกว่านั้น อาจหวั่นไหว หวาดระแวง

ทั้งๆ ที่ความรู้สึกก็เคลื่อนไป

ไม่ได้ว่ามีมากหรือน้อย

และไม่ได้ว่ามันจะร้ายหรือดี

นั่นล้วนเป็นการที่เราคิดตัดสินเจ้าความรู้สึก

เลือกเอาอย่างที่เรามีประสบการณ์ที่ชื่นชอบเท่านั้น

อะไรที่ต่างไปจากที่ชอบก็ให้คาดว่าจะไม่ดี ไม่ชอบ

จริงๆ ก็แค่เปิดใจกว้างๆ

และก็รับรู้ สัมผัสกับความรู้สึก

อย่างไม่ต้องรู้หรอกว่ามันจะดีหรือไม่ดี

สิ่งที่ไม่อาจเห็นได้ด้วยตา แต่สัมผัสได้ว่ามีอยู่

แม้เราไม่อาจแสดงออกซึ่งความรู้สึกต่างๆ ได้

ก็ไม่ได้แปลว่ามันไม่มีอยู่ หรือมันไม่จริง

เราก็แค่รู้ว่ามันมี และอยู่กับมัน

จริงๆก็อาจแค่กลัวว่ามันไม่จริง เลยอยากจะประกาศให้โลกรู้

แต่แค่เชื่อว่าจริง อะไรๆ ก็ง่ายลงเยอะ