ฉันเศร้าใจ

ฉันเศร้าใจ...

เป็นเพราะสิ่งที่ฉันคาดหวังไว้มันไม่ได้เป็นไปตามนั้น

แม้รู้เช่นนั้นก็ยังแอบฝันอยากให้มันเป็นจริงสักครั้ง

และนี่เป็นครั้งที่เท่าไรจำไม่ได้ที่เป็นแบบนี้

เป็นแต่ก่อนคงโทษคนอื่น มาทำให้รู้สึกแบบนี้ทำไม

แต่ตอนนี้เราก็เข้าใจนะไม่ได้มีใครทำอะไรเราได้

แต่เรายอมให้มันเกิดขึ้นเองต่างหาก

และเราก็ยินดีรับผลนั้นอย่างเต็มที่

คงบอกว่าหน้าชื่นตาบานไม่ได้

เพราะมันเศร้ามากต่างหาก

เวลาเห็นตัวเองน้อยใจแล้วใช่เลย

เราไม่เคยโกรธออกไปอย่างรุนแรง หากแต่ม้วนกลับเข้ามา

น้อยอกน้อยใจตัวเอง นั่นก็เป็นโกรธอีกแบบหนึ่งเท่านั้นเอง

ความโกรธนี้ลึกๆ ทำร้ายตัวเอง

เหมือนเรากำลังลงโทษอะไรบางอย่างตัวเองอยู่ตลอดเวลา

และมันนำพาความเหงามาให้

เราอยากมีใครสักคนที่รู้ว่าเขาจะอยู่ตรงนั้นเพื่อฉันเสมอ

แม้เราไม่ได้ต้องใกล้กัน

อต่กลับกันคนที่ฉันอยากเห็นเขาอยู่ตรงนั้น

กลับรังเกียจการมีอยู่ของฉัน

นั่นมันทรมานใจมาก ก

กับการที่เราอยากเจอใครสักคนมาก แต่พบว่า

เขาไม่อยากจะพบจะเจอเราเลย

เรารู้ว่าข้างในมันเจ็บแหละ

เราไม่แม้แต่จะอยากคิดถึง

และมันกำลังเหวี่ยงไปที่จุดว่า

ไม่เอาใครเลยก็ได้

ฉันกำลังขีดเส้นเพื่อให้ตัวเองอยู่อย่างโดดเดี่ยวและสิ้นหวัง

จากนั้นก็เศร้าลงเรื่อยๆ และเริ่มทำร้ายตัวเอง

พอเหงา มันก็โกรธตามมา

พอกัน แม้อาจเห็นทุกอย่างและเข้าใจมัน

แต่มันเป็นการทำความเข้าใจด้วยสติปัญญาโดนแท้

ฉันยังออกจากความรู้สีกนี้ไม่ได้ ง่ายๆ เลย

นอกจากปล่อยให้มันพัดพาอยู่ภายในตัว

เพราะฉันรู้ว่าแล้วมันก็จะผ่านไป