ช่างมัน ...บ้างเห๊อะ

เรายอมให้ใครๆ ผิดได้ แต่เราไม่ยอมให้ตัวเองทำผิดแม้เพียงเล็กน้อย

เราหมั่นทุบตีดุด่าว่ากล่าวตัวเอง เพื่อให้ตัวเองดีกว่าคนอื่น

สิ่งนี้ทำให้เราไม่สามารถวางสิ่งที่เราเป็นได้

หลายครั้งฉันพบว่าคนที่ฉันเข้มงวดมากที่สุดคือต้ัวเอง

ฉันมักพบว่าตัวเองต้องเคี่ยวตัวเองให้ดีกว่านี้ ดีขึ้นอีก

และดูเหมือนฉันจะมีความสุขน้อยลง

อะไรที่ทำไปแล้วและมาพบว่าไม่น่าทำเลย

ฉันก็เฝ้าแต่คิดถึงมันซ้ำแล้วซ้ำอีก วนไปวนมา

มันไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก

คนที่ฉันไม่เคยให้อภัยคือตัวเอง

ตอนนี้รู้แล้วว่าเราก็คนธรรมดาไม่ได้ดีไปกว่าใครหรอก

ผิดบ้างก็ได้ บ้าบอบ้างก็ได้ จะไปเอาไรนักหนา

จะไปเกร็งอะไรนักหนา

ไม่เก่งก็ไม่เก่ง

ไม่ดีก็ไม่ดี

ใครจะเป็นเราเป็นไงก็ช่างมัน เหอะ..