ก็แค่คิดถึง

วันนี้เอาของมาครบทั้งสมุดบันทึกส่วนตัว

บันทึกทำงาน บันทึกทำทีสีส

แต่ก็กลับเข้ามาเขียนลงในบล๊อก

เพราะว่าบางทีเราอาจจะกลัวทำมันหาย

เราเคยมีสมุดบันทึกหลายเล่มและมันก็หายไป

จนสุดท้ายก็ไม่ค่อยเหลือสมบัติสำคัญอะไรในชีวิต

นอกจากตัวเอง ที่ยังคงหลงเหลือกับความทรงจำขาดๆ วิ่นๆ

"always" made me feeling warm at heart and has been in my mind as always"

"เพราะฉันหยิบยืมพลังในการมีชีว​ิตมา ฉันจึงต้องคืนมันยามยังมีลมหายใ​จ

ไม่ว่าจะเป็นน้ำตาหรือรอยยิ้ม หากหลงลืมไปในวันใด

ขอเธอจงหวนระลึกถึงมัน เราต่างหลงทางด้วยความเจ็บปวดไม​่แพ้กัน"

"ไม่ว่าใครล้วนมีคนที่อยากพบเจอ​ ทุกคนล้วนมีคนที่เฝ้ารอ

เมื่อมีคนที่อยากพบเจอ ก็ย่อมต้องมีคนที่เฝ้ารอ

เป็นเช่นนั้นเสมอ"

ชอบประโยคข้างบนจัง

สุดท้ายที่ชอบคงทำให้รู้สึกว่าธรรมดาจะตาย

หากว่าเราจะรอคอย และคิดถึงใครบางคน

ไม่ได้ผิดสักหน่อย

ก็นั่นมันความรู้สึกและคุณค่าของเรานี่นา

จะไปห่วงคนอื่นทำไม ในเมื่อมันเป็นของเรา

ของเขาก็อาจจะเป็นเหมือนเราหรือไม่ได้เป็นเหมือนเราก็ได้

ขอบคุณที่บอกเราว่ามันก็เป็นเช่นนั้นเสมอ