อยู่บ้านก็เขียนบันทึกฉบับยาว

และพบว่าเรมื่อเราอยู่กับปัจจุบันมากขึ้น

เราก็จดจำทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ดีขึ้น

มันไม่ค่อยหลุดออกไปข้างนอก

พอมาทบทวนเพื่อจะบันทึก

ก็ทำได้ง่ายขึ้น

แต่แน่นอนความทรงจำที่แจ่มชัดก็มีทั้งข้อดีข้อเสีย

ที่ผ่านมาอะไรไม่ดีไม่ดี เราก็สั่งให้ตัวเองดีลีดทิ้งไปหมด

แต่ว่าตอนนี้ก็ไมค่อยได้ทำอย่างนั้น

ทุกอย่างก็ดูวนเวียนวนเวียน

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเราคิดซะว่าเราน่าจะต้องดูมันให้ชัด

มันสามารถนำมาเรียนรู้ได้

และเราก็สนใจการเรียนรู้

เพื่อการเข้าใจตัวเองมากที่สุด

น่าแปลกว่าทำไมแคร์มันขนาดนี้

และเราก็พบว่าตัวเองรู้สึกมากว่าชีวิตนี้มันทุกข์นะ

เอาจริงๆ เรื่องกดีดีมีไม่เยอะเท่าไร

แล้วทำไมยังต้องเกิดมา เพื่ออยู่กับความทุกข์กันล่ะนี่

สุดท้ายชีวิตก็หนีความทุกข์ไปไม่พ้น

แล้วจะมีชีวิตอยู่อย่างไรอย่างมีพลัง

และแค่รอให้ถึงวันผันเปลี่ยน

ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะหลุดพ้นหรอก

ไม่ได้มีเป้าหมายทำดีไปเพื่ออะไร

มันก็เพื่อให้เรามีชีวิต

แต่ก่อนทำอะไรเพื่อคนอื่น เพื่อให้คนอื่นอยากให้เราอยู่

พอคนนั้นไม่ได้เห็นว่าเราสำคัญอีกต่อไปแล้วเราก็เดินออกมา

เสียใจท้อแท้ หรือเปลี่ยนคนใหม่ เพื่อค้นหาคุณค่าของตัวเอง

จากใครสักคน จากใครสักคน และจากใครสักคน

ไปเรื่อยๆ ... แต่ก็ไม่พบคุณค่าีที่แท้ของตัวเอง

แต่ที่เรารู้ตอนนี้คือ

เราอยากเข้าใจตัวเองเพื่อเราจะรู้ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร

อะไรคือความหมายในชีวิต

และการทำอะไรเพื่อคนอื่นตอนนี้

ก็เพราะมันกำลังตอบความหมายและคุณค่าในชีวิตของเรา

และคนที่เราทำให้เขาจะรู้หรือไม่ก็ไม่สำคัญ

เมื่อสองสามวันก่อนจิตตกมากมาย

เหมือนว่าหมุดชีวิตที่ปักไว้มันสั่นคลอนอ่อนไหว

และความไม่แน่ใจที่คอยทำร้าย

สุดท้ายเราก็พบว่าชีวิตตอนนี้มีความสุขที่สุดแล้ว

เราเข้าใจความหมายของความรักมากขึ้น

สัมผัสมันได้มากขึ้น

ดื่มด่ำกับความสุข ความงาม และความธรรมดาของโลก

ในขณะที่ยอมรับบางสิ่งที่ไม่เคยยอมรับได้

เรารู้ว่าเรามีคนที่เรารักเขา

และมีคนที่เราก็รู้ว่าเขารักเรา

มันไม่ได้เป็นความคิด

ดังนั้นมันจึงเป็นสิ่งที่อบอวลอยู่ในทุกอนูในร่างกาย

ความเศร้า ความเลวร้ายต่อเรื่องใดๆ ก็ไม่อาจเข้ามาทำลายมันได้

ฉันยังหาบ่อน้ำแห่งความรักในตัวเจออยู่เสมอ

ครั้งหนึ่งตอนเด็กๆ ฉันอยากรู้ว่าอะไรนะคือพระพร

ที่พระเจ้าประทานให้แก่ฉ้น

มีเสียงเล็กๆ ตอบกลับมาให้ได้ยินว่า

ความรักไงล่ะ เธอจะมีความรักอยู่เสมอ

ตอนนั้นรู้แต่ว่าดีใจ นั่นล่ะที่เราปรารถนา

และตอนนี้ก็มั่นใจมากว่านั่นคือพรที่เรามี

และทำให้เรามีชีวิต ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่มี

ขอบคุณความรักในตัวเองเมื่อยอมรับมัน

ฉันก็รู้สึกสงบอย่างประหลาด

และฉันจะจดจำความรักที่ทุกคนมอบให้มา

และความรักทั้งมหมดที่เคยได้รับ

มันเติมบ่อน้ำแห่งพลังนี้เรื่อยมา

และมันไม่เคยเหือดแห้ง

ฉันทำงานเพื่อให้ความรักในตัวฉันงอกงามต่างหาก

ฉันไม่เคยทำงานเพื่อให้คนอื่นรักฉันเลย

ขอบคุณเธออีกครั้งที่ทำให้ฉันได้ทบทวนว่า

ฉันจะยังคงทำสิ่งที่ฉันรัก และรักในแบบที่ฉันมีต่อไป

ได้อย่างไร