Tuesday, September 20, 2011

เป็นช่วงสำคััญของชีวิตอีกครั้งหนึ่งที่กำลังจะมีการเปลี่ยนผ่าน
คงน่าเสียดายหากฉันไม่ได้บันทึกมันเอาไว้
รู้ตัวว่าช่วงนี้ยุ่งมาก เป็นการเริ่มต้นใหม่และสลัดอะไรบางอย่างทิ้งไป

การกลับเข้าไกลความเป็นตัวเองมากขึ้น

หลังตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เรียนต่อ
ข้างในยังต้องต่อสู้กับความลังเลของตัวเอง
ว่ามันจะดีเหรอ มันดีแล้วหรือยัง
มีทางออกที่ดีกว่านี้หรือไม่

ในใจลึกๆ คงอยากหวังให้มีอะไรสักอย่าง
โชคช่วย หรือดวงดี บุญวาสนา อะไรก็ได้ที่มันบังเอิญดีีเข้ามาช่วย
ยกเอาความยากนี้ออกไป แต่้สุดท้ายฉันก็พบว่าฉันคงต้องเผชิญมัน
ฉันเดินทางเพื่อเล่าเรื่องราวในใจ เพื่อให้คนที่เกี่ยวข้องและสำคัญได้ยินเสียงของฉัน
ในขณะเดียวกันฉันก็อยากได้ยินเสียงของพวกเขา

ฉันตัดสินใจไม่ทำทีสีส
ผลก็คือจะเรียนไม่จบปริญญาโทที่เราฝัน
เราก็คงอยากเหมือนคนอื่น
อยากเรียนสูงๆ มีอาชีพการงานดีดี มีแฟนน่ารักได้แต่งงานและมีครอบครัวที่มีความสุข

แต่ดูเหมือนสิ่งที่เราอยากไ้ด้เราต้องใช้อะไรมากมายในการแสวงหา
และแลกด้วยความสุขที่เราจะมี

วันนี้เราขอเลือกที่จะมีความสุขกับความรักที่เรามี
และ้เรารู้ว่ามันเป็นสิ่งสำคัญทีี่มีความหมายมากที่สุดสำหรับเรา
คือการที่่เราจะมีความสุขกับสิ่งที่เรารัก
และโอเคกับความจริงที่เราเป็น
มากกว่าการขวนขวายหาสิ่งที่เราอยากเป็น
และมันก็เป็ฯความจริงว่าชีวิตเราก็ได้เท่าที่มันจะได้
แม้เราจะทะยานอยากแค่ไหน
แต่เราก็เป็นคนอื่นไปไม่ได้
ฉันรักครอบครัวคนที่บ้านไม่ว่าเขาจะรู้สึกกับฉันอย่งไร
หรือฉันคิดว่าเขาไม่รักฉันก็ตาม
แม้ว่าฉันเกิดมาไม่พร้อมและพบว่าพ่อไม่รัก
แต่นั่นก็เปนเพียงส่วนหนึ่ง และฉันก็ต้องยอมรับว่าฉันเป็นแบบนี้
และเขาทุกคนล้วนเป็นส่วนหนึ่งของฉัน

ฉันคงมีความสุขไม่ได้หากคนที่ฉันก็รักและเขาก็เป็นส่วนหนึ่งของฉัน
ต้องมีความทุกข์ โดยที่ฉันไม่ได้ร่วมกับมัน
ทั้งๆ ที่เราต่างเผชิญความทุกข์มาด้วยกันตั้งแต่เริ่ม

กลับมาเข้าใกล้ความเป็นตัวเองมากขึ้น
กลับมาเป็นตัวเองมากขึ้น
ฉันไม่ได้หวังว่าจะเป็นที่พึ่งของใครได้
หากหวังให้ฉันสามารถใช้ชีวิตอย่งเต็มที่ด้วยความรักที่มี
และไม่ทำความรักหล่นหายไปอีกระหว่างทาง

หลายสิ่งในชีวิตกำลังเปลี่ยนแปลง ฉันรู้ว่าข้างในขยับอย่างมาก
เพื่อให้ข้างในมันกว้างขึ้น ทนได้บ้างไม่ได้บ้างเจ็บก็ร้องไห้
ร้องไห้เป็นทางออกเดียวของความรู้สึกตอนนี้ แต่ไม่เป็นไรหรอก
แล้วมันจะไปของมันได้

ฉันหลงรักผู้ชายคนหนึ่ง ฉันไม่รู้ว่ารักครั้งนี้เป็นแบบไหน
และไม่รู้ว่ามันจะไปถึงไหน ฉันรู้แค่ว่ามันเป็นความรัก
ฉันหวังจะเห็นเขามีความสุขเสมอ
และหวังจะเห็นหัวใจของฉันกว้างขึ้นๆ รักเธอได้จริงๆ
อย่างที่ไม่กลัวเจ็บ และกว้างขวางพอจะให้เธอได้เป็นตัวของตัวเอง
ขณะเดียวกันก็ให้ตัวเองได้เป็นตัวของตัวเองด้วย

ประสบการณ์ครั้งนี้สำคัญและฉันจะเฝ้าดูมัน
อย่างตั้งใจ

No comments: