เพราะรู้ว่าเส้นทางนั้นอีกแสนไกล
รู้ว่าที่เดินผ่านมาช่างว้าเหว่
รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
วันนี้ฉันจึงยืนอยู่และเปิดหัวใจออก
รับรู้และสัมผัสความรัก
ที่ผู้คนต่างหยิบยื่นให้
ฉันรู้ว่ามันเป็นดั่งขุมทรัพย์
ในโลกกว้างใหญ่ที่อ้างว้่าง
ฉันรู้ว่าความรักของเธอทั้งอบอุ่นและยิ่งใหญ่เพียงไร
มันเป็นดังขุมพลังให้ฉันเดินต่อ
สิ่งที่ฉันเลือกคือ
เปิดหัวใจที่เปราะบางนี้รับความรักนั้นไว้
และมอบความรักกลับคืนแก่ผู้คนที่ผ่านไปมา
เก็บความกลัวของความคาดหวัง
ความกลัวว่าตัวเองจะเจ็บ
ความกลัวจะเป็นคนไม่ดี เอาไว้
และใช้ห้วงเวลาแห่งปัจจุบันดูแลความรู้สึกทึกอย่างที่เกิดขึ้น
และเชื่อว่าหัวใจเปราะบางจะนำทางฉันไป
No comments:
Post a Comment