ศิลปะการใช้ชีวิตอีกอย่างคือ
การปล่อยมันไป
ใันนี้ฉันคงต้องปล่อยเธอไป
ไม่อาจทำสิ่งใดได้
ทำได้เพียงเฝ้ามองดูเธอเดินจากฉันไป
แม้ใขใจลึกๆ
ไม่อยากจะเชื่อเลยก็ตาม
เกือบปีแล้วที่เรารู้จักกัน
ฉันไม่ได้รักใครนานเป็นปีเท่านี้มาก่อน
ความรักมาไวไปไว
และดูเหมือนเราต่างไม่เคยอยากเก็บรักษามันเอาไว้
คราวนี้ เราไม่ได้ตั้งใจจะรักษา
อีกทั้งยังอยู่กันไปเป็นวันๆ อย่างไม่มีเป้าหมาย
มันกลับเดินทางของมันมาอย่างเนิ่นนาน
นานแค่ไหนแล้วที่ฉันมีเธออยู่ในชีวิต
มีเธออยู่ข้างในหัวใจ
มีเธอคคุยกับฉันทุกวัน
เราคิดถึงกันทุกวัน
และฉันรักเธอทุกวัน
เสียงของเธอยังคงก้องกังวาลอยู่ในความรับรู้ของฉัน
หากแต่ถ้าฉันทำได้เพียงเท่านี้กระมัง
No comments:
Post a Comment