ช่วงครึ่งปีหลังที่ป่วยมานี้ สอนอะไรเรามากมาย
หลายอย่างเราเรียนรู้ผ่านตัวหนังสือ คำบอกเล่า
ไม่เท่าเราได้เรียนรู้จาประสบการณ์ที่ผ่านมา
ไม่ว่าอะไรก็ตามที่อยากให้ฉันเรียนรู้
ฉันได้เรียนรู้เท่าที่ฉันจะทำได้แล้ว

ความเปลี่ยนแปลงที่แสดงผลทางร่างกายตลอดเวลา
ปีก่อนฉํนคงยโสและเย่อหยิ่งกับความอ่อนเยาว์ของตัวเอง
เพียงชั่วข้ามคืน โลกก็บอกฉันว่าทุกอย่างไม่เที่ยง
และทุกวันเราต้องสูญเสียความเข้าใจในการเป็นตัวเองไปทีละอย่าง
ไม่ว่าเราจะพยายามมันมากแค่ไหน ผลไม่ได้ออกมาดีเสมอไป

การพยายามอยากเป็นคนดี
หรือแม้แต่คนสุขภาพดีผลลัพท์อาจกลายเป็นคนที่ต้องยอมรับว่า
ฉันป่วยและความป่วยนี่แหละคือความปกติของฉัน
จงยอมรับมัน
ไม่ได้บอกคนอื่น หากแต่บอกกับใจตัวเอง

ขอให้การฟูมฟายครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายและฉันจะปล่อยความคาดหวัง
ของตัวฉันไป และดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาท

ชีวิตต้องดำเนินไปบนความรักความเมตตาตนเอง
ความเชื่อและความศรัทธาในตัวเอง
บางทีข้อความนั้นก็ส่งมาจากคนที่อยู่ไกลแสนไกล
เราคงทำบุญอะไรร่วมกันมา
ขอบคุณที่โลกส่งใครๆ ก็ตามที่น่ารักมากมายมาช่วยชีวิตเราไว้ได้ทันเวลาเสมอๆ