โจทย์ในชีวิตยังคงต้องการให้ฉันทำงานกับมัน
ถ้าไม่ผ่านการสอบ ป. 4 ก็คงขึ้น ป.5 ไม่ไ่ด้
แม้รับรู้แต่โจทย์บางข้อก็ยังคงสอบตกอยู่เหมือนเดิม
รู้ว่าตัวเองกำลังพยายาม
บางทีคิดว่าหรือเราพยายามไม่พอ
แต่นั่นก็ยังเป็นข้อกังขาของฉันเสมอ
แค่เธอรู้ว่าฉํนกำลังพยายามอยู่ก็พอ
บนหนทาง ฉันกำลังเดิน ไม่เห็นจุดเริ่มต้น
ไม่เห็นจุดหมายปลายทาง
มีเพียงความเชื่อว่ามีปลายทางอยู่จริง
ขณะที่ยากที่สุดคือ ช่วงเวลาแห่งความไม่รู้ และความลังเลใจ
คนอื่นไม่เชื่อเราจนพาลให้บางที ฉันก็เริ่มไม่เชื่อตัวเอง
และนั่นคือจุดจบ
ไม่ว่าเรื่องนั้นจะดูเหลือเชื่อสำหรับใครก็ตาม
หากมันเป็นเรื่องจริงของเธอ
โปรดใช้ชีวิตบนความเป็นจริงของเธอเอง
หลายวันมานี้ ปล่อยให้ตัวเองหลุดออกจากความเชื่อมั่นในตัวเอง
เศร้าและว้าเหว่ เหมือนไกลห่างตัวเองออกไปเรื่อยๆ
สุดท้ายก็หลงลืมความเป็นตัวเอง
บางทีในเวลาอ่อนแอฉันแค่อยากให้ใครสักคนมองเห็นฉัน
และรับรู้ตัวฉันอย่างที่ฉันเป็น
ดีใจที่วันนี้มีเธออยู่
ยังยืนอยู่ข้างๆ ฉัน
โลกนี้ไม่มีความบังเอิญ
และเธอก็เป็นบางอย่างที่แม้ฉันจะพยายาม
ก็คงไม่ได้มา แต่เธอก็นอญุ่ตรงนั้นจริงๆ
ตอนที่ฉันต้องการ
ตอนนี้ฉันอาจมืดบอด รับการสื่อสารอะไรไม่ได้
ยังเป็นคนธรรมดาที่ทำผิดมากกว่าถูก
ไม่เข้าใจมากกว่าเข้าใจ
โกรธมากกว่าที่จะรัก
อย่างน้อยเธอก็รู้ว่าฉันกำลังพยายาม
No comments:
Post a Comment