หลายครั้งเวลาที่โกรธมากๆ
ในหัวจะคิดถึงความรุนแรง
ไม่ว่าจะเป็นคิดถ้อยคำโต้ตอบที่แสนจะเจ็บปวด
หรือคิดท้วงท่าที่อยากจะตบตีทำร้ายร่างกาย
ลึกๆ แล้วอยากทำให้อีกฝ่ายรู้ซะทีว่า
ที่เธอทำอยู่น่ะมันไม่โอเค
เลิกทำอย่างนั้นซะที
หรือช่วยหยุดสิ่งที่กำลังกระทำอยู่เถิด
แล้วช่วยอะไรฉันหน่อย
แต่ในภาวะที่อารมณ์พลุ่งพล่านขนาดนี้
ช่างยากเย็นเหลือเกินที่จะสื่อสารให้อีกฝ่ายได้ยิน
และเราจะเชื่อว่าเขาเข้าใจ
แค่ควมคุมอารมณ์ที่กำลังจะระเบิดอยู่นี้
ก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว
ระงับไม่ให้สิ่งที่อยู่ข้างในพุ่งทะยานออกไป
ทำร้ายคนตรงหน้า
การกลับเข้ามาเข้าใจตนเองในภาวะแบบนี้ก็มิใช่เรื่องง่ายเลย
มันเหมือนอะไรที่กำลังตลบอบอวลมากมายไปด้วย
กลุ่มควัน มองไม่ค่อยเห็นอะไร
จะมาหาความเข้าใจตอนนี้อาจจะได้แค่เศษผงฝุ่น
แต่เมื่อฉันตระหนักรู้ถึงความโกรธและระดับของมัน
จุดหมายแรกคือ การมองกลับเข้ามาในความโกรธ
ฉันต้องการอะไร
และเลือกว่าฉันจะทำอะไรต่อไป
นั้นคือจุดหมายที่เหนือกว่าที่เคยเป็นมา
การได้เลือกว่าจะยืนอยู่ที่เดิม
สบถถ้อยคำหยาบคาบออกไป
ประชดประชันอย่างเจ็บแสบ
หยิบฉวยสิ่งของบางอย่างและทำลายมัน
พุ่งออกไปทำร้ายคนตรงหน้าให้วอดวาย
และเลือกสิ่งที่เมื่อเราทำไปแล้วเราสามารถยอมรับมันได้
No comments:
Post a Comment