เราสามารถสุข จากนั้นก็เศร้าได้ในเวลาเพียงเสี้ยวนาที
ไม่มีอะไรให้เราได้เกาะยึดได้เลย
มีอะไรแน่ไหม ย่อมไม่มี
ความไม่แน่นอนคือ ความแน่นอน ที่จริงแท้
เมื่อวานเรารักกัน และฉันยังเห็นเธออยู่ ยังสัมผัสเธอได้
ยังได้โอบกอด ยังรู้สึกถึงไออุ่นๆ นั้นของเธอ
แต่สักพักทุกอย่างก็จางคลายจนเราแทบจำไม่ได้
แค่คิดว่าจะจดจำ จะจดจำ วันเวลาดีดีให้ยาวนาน
แต่พอรู้ตัวอีกที ฉันก็ลืมเลือนเธอไปจนหมดสิ้น
แม้แต่น้ำเสียงก็ยังจำไม่ได้
อะไรที่ไม่อยากลืมมักลืม อะไรที่ไม่อยากจำก็กลับจำ
ความรักในวันนี้ มันก็อาจจะแค่การจากลาในวันพรุ่งนี้
แค่วันนี้เรารักกันในวันนี้ ตอนนี้ คงทำได้ดีที่สุดแค่นั้น
No comments:
Post a Comment