พื้นที่ว่างในความสัมพันธ์

หลังจากติดตามงานในช่วงเช้าจดหมดสิ้นแล้วนั้น

ก็มาถึงสิ่งที่อยากบันทึกวันนี้

ช่วงนี้ชีวิตพบความเปลี่ยนแปลง และข้อความที่ถูกส่งมามากมาย

จนกล่องรับข้อความตอนนี้เริ่มแน่น และยังอ่านไม่หมด

มีข้อความรออ่านและแปลความหมายอีกมากมาย

ตั้งแต่เรียนเรื่องชีวิตมาสามปีเห็นจะได้

ไม่เคยมีวันไหนที่หยุดทำงานด้านในเลย

และพบว่าจริงๆ เราเหงาน้อยลงมาก

เพราะเอาเข้าจริงเราทำงานเกือบตลอดเวลาทั้งยามหลับยามตื่น

มองอีกแง่หนึ่งก็ค่อนข้างทำงานหนักกับตัวเอง

คงเป็นเพราะความทุกข์ที่ตัวเองรู้สึกว่าต้องเผชิญมากว่าสามสิบปี

ทำให้อยากหาทางออก หรืออะไรสักอย่างที่จะทำให้ชีวิตมันดีขึ้น

การทำงานหนักอาจจะไม่ได้ทำให้ชีิวิตเราดีขึ้น

แต่ทำให้เราสามารถอยู่และเห็นความเป็นตัวเองอย่างชัดเจนขึ้น

เข้าใจทางเดินแห่งทุกข์ที่ตัวเองเดินอยู่มากขึ้น

เห็นความรับไม่ได้ของตัวเอง ความโกรธเกลียดตัวเอง

ทุกย่างก้าวดูมีความหมาย และสามารถหานัยะซ่อนเร้นได้เสมอ

นั่นอาจทำให้เราสนุกและไม่เบื่อ ในขณะเดียวกันก็โคตรเหนื่อยเลย

ฮ่าๆๆ ไม่แปลกที่สองสามปีมานี้ทั้งเหนื่อยและมีพลัง

และดูเหมือนว่าเราต่างไปจากเราคนเดิมๆ เยอะมาก

จนเกือบจำตัวเองคนเก่าแทบไม่ได้

แต่สิ่งที่ยังเหมือนเดิมคือ ความนอย ความเศร้า ความเจ็บปวด และความกลัว

สิ่งที่เพิ่มเข้ามาคือ ความรัก ความหวัง ความเบิกบาน และพลังมากมายในการทำงาน

สนุกสนานกับชีวิตมากขึ้น และเปลี่ยนแปลงความรู้สึกบางอย่างไปจากใจ

แน่นอนสอ่งเก่าๆ ยังตกค้าง แต่ในขณะเดียวกันสิ่งใหม่ๆ ก็เข้ามาช่วยให้

ทุกข์น้อยลง สุขพอประมาณ และเฉยๆ มากขึ้นกระมัง

ความอดทนมาพร้อมกับการเรียนรู้

เหนื่อยแต่สนุก ว่างน้อยก็เหงาน้อยนะ

เห็นโลกที่สวยงาม เห็นความรักในโลก และรักคนบนโลกมนุษย์ได้มากขึ้น

เชื่อในสิ่งที่โลกเป็นและมอบให้ได้มากขึ้น