แต่เรื่องบางเรื่องก็ต้องการแรงอย่างมาก
รู้ว่าโลกของตัวเองทั้งเศร้า ทั้งแย่
ไม่ไว้ใจ น่ากลัว
แต่ก็รู้ว่ามันไม่ได้เป็นจริงอย่างนั้นทั้งหมด
เวลาเขียนอะไรก็เลยมีแต่เรื่องเศร้าๆ แย่ๆ
ทำงานเพื่อจะบอกตัวเองว่า
ยังมีโลกที่สวยงามอยู่อีก
ซึ่งเป็นโลกที่ฉันไม่ค่อยเชื่อ
จึงต้องทำให้ตัวเองเห็น
ทำให้เห็นว่ามนุษย์ไม่ได้แย่ ไม่ได้ร้ายกาจ
โลกไม่ได้เศร้า ไม่ได้เหงา ไม่ได้ร้ายกาจ
เหมือนโลกภายในตัวฉัน
และเพื่อให้รู้ด้วยว่าภายในตัวฉันก็สวยงาม
ทั้งหมดนั้นยากมาก
ฉันจึงต้องหมั่นทำ หมั่นบอกตัวเอง
ทำ ทำ ทำ เพื่อให้ตัวเองเห็น
หายใจให้ข้างในกว้าง ยิ้มให้ข้างในเบา ร้องไห้ให้ข้างในสะเทือน
และเพื่่อเข้าใจตัวเอง และเพื่อนมนุษย์
ทุกอย่างที่ทำก็เพื่อยืนยันกับตัวเอง
ฉันจะเชื่อว่าโลกนี้สวยงามก็ต่อเมื่อฉันเห็นมัน
จะเชื่อว่าในคนมีความรักความเมตตา ก็ต่อเมื่อฉันสามารถรักและเมตตาตัวเองและคนอื่นได้
เชื่อในความสัมพันธ์เมื่อฉันมีความสัมพันธ์
การฝึกของฉันจึงแลกมาด้วยทั้งชีวิต
ฉันจะไม่บอกคนอื่นถ้ามันไม่จริง
และถ้าฉันทำไม่ได้่
ตอนนี้หลายเรื่องฉันทำได้ แต่ไม่ได้อยู่กับมันได่ตลอดเวลา
แค่ฉันรู้ว่ามันมีอยู่จริง
และฉันสามารถจะไปถึงมันได้
เรื่อยๆ คือคำตอบไม่มีสัญญาอะไร
ไม่มีกำหนดการณ์ที่ชัดเจน
เป้าหมายอยู่ตรงไหนก็คงอยู่ตรงนั้น
ที่แน่ๆ ฉันไม่รู้และมองไม่เห็น
คำที่ตอบบ่อยๆ ก็คือ เรื่อยๆ มันไม่ได้ดีมาก แต่มันก็ไม่ได้เลวร้าย
และฉันก็ยังทนได้ ยังอยู่ได้ ไม่ถึงกับอดทน
แค่ฉันรู้ว่ามันจะไม่ได้เห็นอะไร
เดี๋ยวนี้ หรือแม้แต่ข้างหน้า
ฉันรู้แค่ว่ามันเรื่อยๆ
คำว่า"ตลอดไป" ของใครบางคน อาจจะยังไม่พ้นปีแต่ "เรื่อยๆ" ของคนๆนี้คือมี "ตลอดไป"
ชอบ คำของCUtto
No comments:
Post a Comment