หลายวันมานี้ได้เวลาทบทวนชีวิต
จริงๆ ก็ทบทวนบ่อยๆ ว่าชีวิตเราแต่ละช่วงเป็นไงบ้าง
เราก็รู้อยู่แล้วว่าชีวิตคนมันสั้นนัก

เราว่าตั้งแต่ที่แม่ตาย มีอะไรหลายอย่างเหลือเกินที่เรายังไม่มีโอกาสทำให้แม่
และเรารู้ว่าเราจะไม่มีโอกาสอีกต่อไป

แม่เองก็๋มีอะไรกหลายอย่างที่อยากทำและไม่ได้ทำ
เพราะแม่ยากจน พี่น้องเยอะ มีครอบครัวก็ต้องเลี้ยงลูก
เราว่าแม่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความฝันนะ
แต่ยอมสละความฝันตัวเองด้วยความรักที่มีต่อครอบครัวและลูกๆ
หรือแม้แต่ชีวิตของแม่มันก็เป็นไปเพื่อความรักที่แม่มี

ฉันว่าฉันเติบโตมาบนความเชื่อที่ว่าเราทุกคนต่างมีความฝัน
และถ้าเรามีโอกาสเราก็ควรทำฝันของเราให้เป็นจริง
บางครั้งฉันพบว่าัฉันเอาความฝันบางอย่างของแม่มาไว้ในตัว
และก็ขัยเคลื่อนมัน ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว

ตอนนี้ก็เข้าใจว่ายังไงส่วนหนึ่งมันก็เป็นความฝันของเรา
เพราะข้างในมันบอกว่าอยากทำอ่ะ ก็แปลว่ามันก็เป็นฝันของเรา

เราแต่ละคนก็คงมีเวลาไม่มากนัก
ดังนั้นถ้าเราจะทำความฝันเราก็คงต้องเลือกล่ะ
หลายเดือนมานี้ก็รู้นะว่าเราทำไรไปเพราะอะไร
และพอมันได้เลือกด้วยตัวมันเองมันก็ไม่ได้ทุกข์กับมัน
พบว่าในใจมันสบายมาก
ปกติเราคงไม่ค่อยรู้สึกว่าเราได้เลือก

คิดทบทวนชีวิตอยู่นานอะไรที่สำคัญ
เราอยากบอกว่าตอนนี้อยากดูแลตัวเองสุดๆ
ที่ผ่านมาทำเพื่อคนอื่นมาเยอะแล้ว
ขอกลับมาดูแลตัวเองสักที มาดูแลหัวใจที่เยินๆ ร่างกายที่เราชอบแอบทำร้ายมันอยู่บ่อยๆ
ขอใช้เวลาช่วงสุดท้ายของชีวิตดูแลจิตวิญญาณของตัวเองก่อนที่จะไม่เหลืออะไรให้ดูแล
เ้ราเชื่อ และเราเชื่อว่า เราและจิตวิญญาณของเราสมควรได้รับการดูแลด้วยรัก

ขอเลือกดูแลชีวิตก่อนนะ
เราคงเขียนอะไรให้ใครไม่ได้หรอก
นอกจากทำงานเพื่อเยียวยาตัวเอง