Sunday, September 11, 2011

เขียนบล๊อกบ่อยๆ เพราะอยากเอามันออกมา
บางทีการไม่มีพื้นที่ให้เราเอามันออกมาบ้าง
ก็ยากเกินไปในการหาคำตอบ

ช่วงนี้เต็มไปด้วยความรู้สึก
มีรางสังหรณ์บางอย่าง
ว่ามีอะไรกำลังจะเปลี่ยน
ข้างในใันปั่นป่วน
วน วง นี้ มันกลับมาเสมอ
เ้ป็นวงล้อแห่งชีวิต เรียกว่า...

กลับมาคราวนี้ลึกซึ้งขึ้น
ต่างไปจากเดิมมากขึ้นมากขึ้น
ร้องไห้ง่ายๆ ตลอดเวลา
จนทำให้ตัวเองตื่น กับสิ่งที่ไม่เคยเห็น
และไม่ซ้ำแบบเดิมๆ

และยากหากเป็นคนที่ร้องไห้ตลอดเวลา

เสพงานศิลปะ ฟังเพลงมากขึ้น อยู่กับสัตว์ เด็ก ต้นไม้ ดอกไม้
และสิ่งของอื่นๆ มากขึ้น
คงเพราะอยากรู้ว่าข้างในเป็นอะไร
จะรู้ได้ จะเห็นได้ ก็ต่อเมื่อมีสิ่งเหล่านั้นมาช่วยสะท้อน

การเขียนรายงานทางวิชาการ
การเขียนทีสีส ไม่ช่วยฉันเลย
ทฤษฎีก็ไม่ช่วย
หากไม่ได้อยู่ตรงนั้น ไม่ได้ลงมือทำ ไม่ได้รู้สึก
คงเป็นสิ่งเดียวที่เราเชื่อ เราคงต้องทำ คงต้องสัมผัสมัน

คงต้องเลือกว่าจะออกนอกทางของความเป็นเด็กดีได้อย่างไร
การที่จะเลิกเรียน และหันกลับมาใช้ชีวิตจริงๆ สักที
ชีวิตจริงที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
และเราก็อยู่บนวิมานมานาน

กลัว...
แต่ฉันก็คงช่วยได้เท่านี้
ฉันก็เป็นคนแบบนี้
คนที่ทำได้เท่านี้
และฉันยังคงต้องพยายามยอมรับมันเหมือนกัน

No comments: